- Materiał: szkło barwione w masie i bezbarwne, listwy ołowiane
- Czas powstania: XV/XVI wiek (?)
- Pochodzenie: Parafia św. Mikołaja w Połomi
Ten późnogotycki witraż pochodzi z parafii św. Mikołaja w Połomi erygowanej w 1447 roku przez biskupa Zbigniewa Oleśnickiego na prośbę dziedziców Prochny, Pakosława i Kietlicza Procheńskich herbu Gryf.
Niewielka kwadratowa kwatera (o boku 27,5 cm) przedstawia zapewne jakiś herb. Geometryczne formy przypominają dwa ostrza skierowane na zewnątrz od siebie. Według lokalnej legendy ma on przedstawiać lemiesz czyli dolną część pługa, którym wyorano skarb przeznaczony następnie na budowę kościoła. Nie jest to jednak herb Larysza, który składa się z dwóch lemieszy.
Zanim trafił do Muzeum Diecezjalnego witraż był zamontowany w płytkiej niszy w zewnętrznej ścianie świątyni, ponad wejściem zachodnim, gdzie został wtórnie umieszczony prawdopodobnie w czasie remontu budynku w latach 1907-1913.
Zabytek przeszedł konserwację na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w 2016 roku. Od lutego do sierpnia 2020 roku był prezentowany na wystawie “Cud światła. Witraże średniowieczne w Polsce” w Muzeum Narodowym w Krakowie i został opublikowany przez Dobrosławę Horzelę w katalogu wystawy. Niniejsza notka powstała na podstawie informacji tam zawartych.
