- Nr inwentarza: 39/MDR
- Materiał: drewno
- Czas powstania: XVII w. (?)
- Pochodzenie: Parafia św. Mikołaja w Łężynach
Rzeźba pochodzi z parafii św. Mikołaja w Łężynach, k. Nowego Żmigrodu. Wykonana została zapewne w XVII wieku. W czasie konserwacji przeprowadzonej w 1999 roku przez Tomasza Dziurawca stwierdzono, że głowa pochodzi z innej figury.
Jest to całopostaciowe przedstawienie Chrystusa Zmartwychwstałego ukazanego zgodnie z tradycyjną ikonografią. Jezus jest niemal nagi, co pozwala nam dostrzec rany po ukrzyżowaniu: na rękach, stopach i w boku. To świadectwa męki i śmierci, podkreślające to, że Zmartwychwstały to ten sam, który został ukrzyżowany na Golgocie. Dodatkowo Chrystus ma zarzucony na ramiona długi, czerwony płaszcz (zwany pallium) – czerwień to kolor krwi, symbol życia, ale i królewskiej godności. W ręce trzyma laskę krzyżową.
Figura z Łężyn wyróżnia się tym, że Jezus depcze smoka, symbol śmierci, piekła i szatana (podobne występują w wizerunkach Maryi Niepokalanej). Jest to nawiązanie do najstarszych przedstawień Chrystusa Zmartwychwstałego depczącego lwa, węża lub smoka (np. mozaika z VI wieku w pałacu arcybiskupim w Rawennie), co jest odniesieniem do słów Psalmu 91,13: “będziesz stąpał po wężach i żmijach, a lwa i smoka będziesz mógł podeptać”. Chrystus jawi się więc jako zwycięzca śmierci, grzechu i szatana, który właśnie poprzez fakt powstania z grobu wybawił ludzi od zła.
Ponadto rzeźba ta jest jeszcze o tyle ciekawa, że wydrążenie z tyłu postaci, które nie jest niczym nadzwyczajnym w obiektach tego typu, tutaj zostało zasłonięte drzwiczkami, tworząc w ten sposób swoisty schowek.
Obiekt został przekazany do muzeum w 1999 roku przez ks. Józefa Filę.
